تحقیقات اخیر دانشمندان موسسه بهداشت نروژ نشان می‌دهد کودکان و خردسالانی که در سالهای نخست زندگی در معرض استرس و تنش‌های خانوادگی هستند، ‌در دوران نوجوانی بیشتر به علایم اضطراب و افسردگی دچار می‌شوند.

به نقل از مدیکال‌نیوزتودی، بررسی‌های دانشمندان روی بیش از نهصد خانواده نشان می‌دهد وقتی کودکان در خانواده‌هایی بزرگ می‌شوند که مادر خانواده دچار اختلال روانی است، یا خانواده در معرض استرس بوده و یا با فقدان حمایت اجتماعی مواجه است، این کودکان بیشتر در معرض خطر ابتلا به مشکلات احساسی قرار می‌گیرند.

براساس این تحقیقات؛ دختران در این شرایط بیشتر از پسران و کودکان ترسو و خجالتی نیز بیش از سایر همسالان خود آسیب پذیر هستند.

به گفته این دانشمندان ده تا بیست درصد از کل کودکان و نوجوانان در روند رشد تا حدی علایم اضطراب و افسردگی را بروز می‌دهند که برای تشخیص بیماری کافی است.

این یافته‌ها بر اساس گزارش مادر و خود کودک از علایم اضطراب و افسردگی در کودک به علاوه گزارش‌های بدست آمده از مادر درباره عوامل خطرزا و حفاظتی در محیط خانواده به دست آمده‌اند.

به گفته متخصصان؛ علایم اختلالات و آشفتگی‌های روانی مادر، تنش خانوادگی و فقدان حمایت اجتماعی در محیط رشد کودکان در سالهای پیش از مدرسه خطر بروز علایم اضطراب و افسردگی را وقتی این کودکان به سن دوازده و سیزده سالگی می‌رسند در آنها تشدید می‌کند.

به علاوه دختران بیش از پسران در معرض ابتلا به مشکلات احساسی در این سنین هستند که این وضعیت در مراحل اولیه بلوغ دختران حتی وخیم‌تر است و در این مرحله از زندگی دختران نوجوان بسیار آسیب پذیرتر هستند.

استرس یا تنش،‌ نیروهایی هستند که از دنیای بیرون به فرد وارد می‌شوند.. هرچند راه‌های مطمئنی برای درمان استرس وجود دارد، اما کنترل آن عمدتا بستگی به تمایل فرد برای ایجاد تغییرات ضروری در نحوه زندگی دارد.

این مشکل را می‌توان با ورزش کردن منظم، مراقبه و سایر تکنیک‌های آرام کننده، ‌توقف‌های زمانی سازمان دهی شده و یا یادگیری راه کارهای جدید غلبه بر استرس با ایجاد موقعیت‌های قابل پیش بینی در زندگی در کنترل درآورد.